Tóraíocht Dhiarmada agus Ghráinne (clúdach bog)

“Tá an t-ógfhear i ngleic dilseachta: a dhualgas dá mháistir i gcoimheascar lena ghrá don chailín; géilleann sé don ghrá, ach má ghéilleann, ní hé an sonas ach an donas a thagann dá bharr, agus is é an bás, i mbláth a mhaitheasa cinniúint duine de na leannáin.” — Nessa Ní Shéaghdha

Scothsaothar a chaitheann solas ar chúinní dorcha i gcroí an duine

“Ach oiread le haon scothshaothar ealaíne eile, caitheann an Tóraíocht a sholas féin ar na cúinní dorcha i gcroí diamhair an duine. Ní móide go n-ídeofar a bhrí go mbeidh deireadh le suim an duine sa chroí daonna.” — Dr Louis de Paor

“Na geasa a chuireann Gráinne [ar Dhiarmaid] imeacht léithi i dtús an scéil, agus na geasa athá air óna óige gan fhios dó a fhágann go bhfuil i ndán dó go bhfaighidh sé féin agus torc Bhinne Gulban bás in aon ló le chéile. Ní bhíonn aon éaló ón gcinniúint, ach dála scéal Mhic an Bheatha le Shakespeare, is í an tslí ina n-imrítear  agus ina seoltar eachtra an scéil ósna geasa tosaigh go dtís na geasa deiridh — Diarmuid ag brostú leis agus, gan fhios dó, an baol is measa roimhe seachas ina dhiaidh – is ansan athá an ardealaín, agus sin í an chúis go mbíonn agus gur cheart go mbeadh tóir agus tóraíocht ar scéal so na Tóraíochta i gcónaí. — An tOllamh Pádraig Ó Macháin, Coláiste na hOllscoile, Corcaigh.

Léigh sliocht as an leabhar